Prem'sJourney

On a Teachers day, I see a lot of posts about favorite teachers and mentors all around. On a different note, wanted to write about educationalist I read about and my parallel thoughts around that. “𝑵𝒐 𝒓𝒂𝒄𝒆 𝒄𝒂𝒏 𝒑𝒓𝒐𝒔𝒑𝒆𝒓 𝒕𝒊𝒍𝒍 𝒊𝒕 𝒍𝒆𝒂𝒓𝒏𝒔 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒊𝒔 𝒂𝒔 𝒎𝒖𝒄𝒉 𝒅𝒊𝒈𝒏𝒊𝒕𝒚 𝒊𝒏 𝒕𝒊𝒍𝒍𝒊𝒏𝒈 𝒂 𝒇𝒊𝒆𝒍𝒅 𝒂𝒔 𝒊𝒏 𝒘𝒓𝒊𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒂 𝒑𝒐𝒆𝒎.” “𝑻𝒉𝒆 𝒉𝒂𝒑𝒑𝒊𝒆𝒔𝒕 𝒑𝒆𝒐𝒑𝒍𝒆 𝒂𝒓𝒆 𝒕𝒉𝒐𝒔𝒆 𝒘𝒉𝒐 𝒅𝒐 𝒕𝒉𝒆 𝒎𝒐𝒔𝒕 𝒇𝒐𝒓 𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓𝒔. 𝑻𝒉𝒆 𝒎𝒐𝒔𝒕 𝒎𝒊𝒔𝒆𝒓𝒂𝒃𝒍𝒆 𝒂𝒓𝒆 𝒕𝒉𝒐𝒔𝒆 𝒘𝒉𝒐 𝒅𝒐 𝒕𝒉𝒆 𝒍𝒆𝒂𝒔𝒕.” That is Classic Booker Washington for you. A man who rose from the despairing depth of Slavery in the Southern states of US to be marked as a hope and pioneer of Blacks in late 19th Century and Early 20th Century. While we read his ghost written (allegedly) biography, one admires his grit in raising from dumps of humanity to raise to a most influencing African American of his times. His account of his early life move

  பொதுவாக,மிதமான கோவை தென்றலை அனுபவித்துக்கொண்டே, ஒணத்தியாக ரெண்டு அன்னபூர்ணா சாம்பார் இட்லியை  உள்ளே தள்ளிக்கொண்டு,  ‘காங்கயம் கரூர் அல்லாம் தாண்டுனா, பூரா  வேறமாதிரி  சனங்க…’  அப்படீன்னு வேக்கானம் பேசற ஆட்களை கோவை முழுவதும் பரவலாகக்  காணலாம். அட, நான் கூட ஒரு காலத்தில் அப்படித்தாங்க இருந்தேன். அதனாலோ என்னவோ, அப்போதெல்லாம் என் மனம் தஞ்சை பயணத்தின் போது - லாலாப்பேட்டை வரும்போதே - வந்தியத்தேவனின் குதிரையிலும், மதுரை பயணத்தின்போது சுந்தரபாண்டியனின் வாள்வீச்சிலும் மூழ்கிவிடும் அபாயம் எப்போதும் இருந்ததுண்டு. அது தவிர்த்து எனக்கு நெல்லை  என்ற ஊரைப்பற்றியெல்லாம், காந்திபுரம் நெல்லை லாலா சுவீட்ஸ் தாண்டி வேறெதுவும் தெரியாது. முதன்முதலில் மணிரத்னத்தின் படத்தில் ஜொலித்த நெல்லையின் மனிதர்களும் தாமிரபரணிக் கரையின் பசுமையையும் ஒரு புது கனவுப்பிரதேசமாகவே எனக்கு அது  தென்படத்துவங்கியது. வெகு காலத்திற்குப்  பின், இணையத்தில் தமிழ் மணக்கத் துவங்கிய நாட்களில், சுகா என்பவர் யார் என்று தெரியாது. ஆனால் அவர் சொல்வனத்தில் தவழ விட்ட நெல்லை மனிதர்களுக்கும், அதன் மண் மணத்துக்கும் மயங்கியவன் நான். தாயார் சந்நிதி,

  உலகத் தானியங்கித் துறையில் ஒரு பெரும் திருப்பமாக, மின்சார பேட்டரியால் இயங்கும் எலக்ட்ரிக் வாகனங்கள் இப்போது பிரபலமடைந்து வருகின்றன. தமிழகம் உள்பட பல மாநிலங்களில் எலக்ட்ரிக் ஸ்கூட்டர்களை உற்பத்தி செய்யும் தொழிற்சாலைகள் தொடங்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால், இந்த எலக்ட்ரிக் ஸ்கூட்டர்களில் பல விபத்துகள் ஏற்படுவதாக ஊடகங்களில் வரும் செய்திகள் கவலையளிப்பவையாக உள்ளன.   2022 ஆம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம் 26ம் தேதி, கவுஹாத்தியைச் சேர்ந்த பல்வந்த்   சிங் ஒரு எலக்ட்ரிக் ஸ்கூட்டர் வாங்கினார். அதை அவர் மகன்   ஓட்டிச் சென்ற போது, விபத்து நிகழ்ந்தது. சாலையில் ஒரு வேகத்தடையை எதிர்கொண்ட அவர் மகன், பிரேக் பிடிக்க முயற்சித்த போது, எதிர்பாராமல் வண்டி வேகமெடுத்து, தூக்கிவீசப்பட்டு   விபத்துக்குள்ளானதாக பல்வந்த் குறிப்பிடுகிறார். விபத்தில் படுகாயமடைந்த தன் மகனை, பல்வந்த் உடனடியாக கவுஹாத்தியில் இருந்து மும்பைக்கு விமானம் மூலமாக அழைத்துச் சென்று சிகிச்சை அளித்தார். அங்கே அவரது மகனுக்குப் பலகட்ட அறுவை சிகிச்சைகள் செய்யப்பட்டன. அதன் பின்னரும், விபத்தில் பலத்த சேதமடைந்த இரு கைகளும் இயல்பு நிலைக்குத் திரும்புமா என்பது கேள்விக

90களின் மத்தி அது.கோவையில், கணினி கட்டுப்பாடு கொண்ட, CNC மெஷின்கள் என்ற பெயர் மெதுவாக புழங்க ஆரம்பித்த காலம். அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் மலிவான விலையில் தாய்வான் மற்றும் ஆசிய நாடுகளில் இருந்து இறக்குமதியான CNC லேத்துகள் வைத்து, பெரும் கம்பெனிகளுக்கு, காண்ட்ராக்டில் சிறிய அளவில் உற்பத்தி சாலைகளை பரவலாக தொழிலதிபர்கள் துவக்கிய நேரம்.  அந்த நேரத்தில், பெரும் ஆலைகளுக்கு மட்டும் தேவைப் படும், மெஷினிங் சென்டர் என்ற அதி நவீன, பல் திறன் கொண்ட, விலையுயர்ந்த பெரும் CNC மெஷின்களை ஐரோப்பாவில் இருந்து இறக்குமதி செய்து, விற்பனை மற்றும் சேவை தரும் நிறுவனம் அது. தென்னகத்தின் முக்கிய இரு தொழில் நகரங்களில் இருந்து கொண்டே, வருடத்திற்கு ஓரிரு முறை மட்டும் அந்த 30 முதல் 40 டன் கொண்ட, மிகவும் விலையுயர்ந்த இயந்திரங்களை இந்தியா முழுமைக்கும் விற்பனை செய்வதுதான் அந்தச் சிறு குடும்ப நிறுவனத்தின் இலக்கு. அன்று அவ்வளவு தான் இந்தியா முழுமைக்குமான தேவையும் இருந்தது. விற்பனை செய்த அந்த மிகத்துல்லியமான, அதிகத் திறன்கொண்ட அந்தப் பெரும் கனரக இயந்திரங்களை நிறுவுவதற்கும், பழுது ஏற்பட்டால் சரி செய்வதற்கும், பொறியியல்

I started reading “Curfewed Nights” by Basharat Peer after reading “Our Moon Has Blood Clots” by Rahul Pandita. Both are of about the same age and are talking about the same time, landscape, and issue. But what struck me like a thunderclap on my head is, I was looking at two different windows into their world which show completely different scenes. I know it is the same land they are talking about, Kashmir. But the views they presented were completely diverse. While Rahul Pandita chooses to focus only on the issues of Pandits and pointing to religious bigotry of the Muslim brethren as a crux of the issue, without any larger context thus blinding out the organisational apathy and atrocities on Kashmir on whole, Peer tries to cover a larger picture. Both choose to go silent on the pains, atrocities, and ravages the other side faced. To be fair to Peer, he tries to walk around the Hindu Pandit issue with fragility and tenderness it requires, but he never delves into what triggered it or

Today Kashmiri Pandits are in the crossfire of the National Political battlefield, becoming the subject of Electoral fortunes. The government and its right-wing propaganda mills have started grinding them suddenly after eight years of just making cosmetic noises. Today it is the fodder for ultra nationalist fervour, like many others before it. The Left is also briskly shooting from the hip trying to reduce the issue to a minor statistical detail, to suit its narrative and broad brushing of the issue. Between these two sides, the issue, and the plight of the Kashmiri Pandits are being torn like a rag between the mouths of rabid dogs, without any empathy or kindness that it requires. Unfortunately, masses on either side of the divide, are fed on steroids of social media with little patience to do real reading and informed decisions... While the issue is very complex and solution is nowhere near the horizon, it is important to first listen to the Kashmiri Pandit view of their issue withou